Tabor Lesław

Tabor Lesław (imię zakonne), na chrzcie Franciszek, ur. 6 października 1914 roku w Charzewicach pow. Rozwadów n/Sanem obecnie Stalowa Wola, woj. podkarpackie, zm.2 maja 1970 roku w Pile na atak serca. Pogrzeb z licznym udziałem wiernych i duchowieństwa odbył się 5 maja 1970 roku. Mowy pogrzebowe wygłosili biskup Ignacy Jeż i kolega z rocznika o. Przemysław Knap. Pochowany na pilskim cmentarzu komunalnym, kwatera 12 C, rząd 16, grób 16.

Ksiądz, zakonnik, franciszkanin kapucyn, katecheta, kaznodzieja, spowiednik, prefekt szkół, wikary parafii św. Antoniego w Pile, proboszcz tejże w latach 1964 – 1970

Był synem Józefa Tabora i Marii Sudoł. Uczył się w szkole powszechnej w Charzewicach, a następnie w Kolegium Serafickim Ojców Kapucynów w Rozwadowie n/Sanem, w latach 1926 – 1930. Do kapucynów Komisariatu Krakowskiego wstąpił 20 sierpnia 1930 roku w Sędziszowie Małopolskim. Śluby proste złożył 21 sierpnia 1931 roku tamże, śluby wieczyste 7 października 1935 roku w Krakowie. Egzamin dojrzałości zdał w IV Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Krakowie w 1932 roku. Studia filozofii i teologii odbył w Studium Filozoficzno – Teologicznym Wyższego Seminarium Duchownym oo. Kapucynów w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 września 1938 roku w Krakowie z rąk biskupa Stanisława Rosponda. Był kolegą kursowym o. Przemysława Knapa. Przełożeni dostrzegli w nim wielkie zdolności i skierowali na wyższe studia specjalistyczne. W latach 1938 – 1939 studiował teologię i języki wschodnie na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Przed wybuchem II wojny światowej powrócił kraju.

W latach 1939- 1943 mieszkał w klasztorze oo. kapucynów w Olesku koło Lwowa, a po likwidacji klasztoru u przyjaciół w Olesku. Na Wielkanoc (25- 26 kwietnia) 1943 r. przyjechał do Lipy, koła Stalowej Woli . Odprawił tam w remizie strażackiej rezurekcję. Był to początek pracy duszpasterskiej w Lipie. Mieszkał w domu zawiadowcy stacji kolejowej. W 1945 roku przebywał w klasztorze oo. kapucynów w Rozwadowie, a potem w Krakowie, gdzie pełnił funkcję ekonoma

Należał do grupy oo. kapucynów organizujących życie religijne, duszpasterskie i sakramentalne na Ziemiach Zachodnich i Północnych po zakończeniu II wojny światowej. Od sierpnia 1946 do września 1947 był administratorem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krzyżu Wielkopolskim. Później pracował jako prefekt szkolny w Myśliborzu.

W lipcu 1948 przybył do Piły. Nieprzerwanie, przez 14 lat, do 26 sierpnia 1962 pracował w parafii oo. kapucynów pw. św. Antoniego Padewskiego jako katecheta, prefekt szkół i wikary hospicjum. Był „skromnym i pokornym ” pomocnikiem proboszcza o. Przemysława Knapa. Uczył religii w pilskich szkołach: Średniej Szkole Zawodowej, Gimnazjum i Liceum Handlowym, oraz w Szkole Podstawowej nr 2. W niektórych latach było to nawet 45 godzin tygodniowo. Sprawował nabożeństwa liturgiczne. Udzielał sakramentów świętych. Przygotowywał dzieci do Pierwszej Komunii św., a młodzież i dorosłych do bierzmowania. Odpowiadał za przygotowania ceremoniału nabożeństw i był ich komentatorem. Organizował jasełka i przedstawienia teatralne. Uczestniczył w realizowaniu programów kursów przedmałżeńskich. Wygłaszał nauki, konferencje i kazania. Odwiedzał domy parafian podczas dorocznych wizyt duszpasterskich/kolędy/. Kochał śpiew i lubił śpiewać – wigilie żałobne i Triduum Paschalne. Wzorując się na gregoriańskim „Schola Cantorum” utworzył, w marcu 1952 roku, chór skupiający 40 śpiewaków w wieku 10-14 lat, który ubogacał pieśnią m.in. Wielki Tydzień, Boże Ciało, odpust św. Antoniego, wizytacje biskupie.

Cieszył się wielkim autorytetem wśród młodzieży. W głoszonych dla nich kazaniach starał się nie tylko pogłębiać prawdy wiary , ale także zachęcić do czytania literatury klasycznej. Fascynował się historią i kulturą starożytną, zwłaszcza Grecji i Rzymu. W dialogu z młodymi często nawiązywał do mądrości zawartych w mitologii śródziemnomorskiej.

Był współorganizatorem i świadkiem wizytacji : ks. prymasa Stefana Wyszyńskiego, 18 czerwca 1951; ks. biskupa Michała Klepacza, 14 czerwca 1954; pierwszej wizytacji ks. biskupa ordynariusza gorzowskiego Wilhelma Pluty,25 września 1958.

Od 1949 roku pełnił funkcję sekretarza konferencji dekanatu pilskiego. Wygłaszał nauki na tych konferencjach, np. 29 listopada 1948 „O stopniach pokrewieństwa i powinowactwie”, 10 lutego 1959 „O środkach do zwiększenia frekwencji na niedzielnych Mszach św.”

Był człowiekiem niezwykle praktycznym i oddanym każdej pracy. Prowadził kronikę parafialną. Wykonywał wiele robót gospodarczych i napraw w kościele. W 1958 roku na prośbę proboszcza o. Przemysława Knapa nadzorował także budowę klasztoru.

W październiku 1961 roku decyzją Kapituły Prowincjonalnej powołany został na gwardiana w klasztorze w Krośnie nad Wisłokiem . Z pełnienia tej funkcji zrezygnował, pozostając nadal u Antoniego. Piłę opuścił 27 sierpnia 1962 i podjął posługę w parafii pw. św. Antoniego w Wałczu. Był tam katechetą, kaznodzieją i spowiednikiem. Na początku kwietnia 1963 roku zachorował na zapalenie mięśnia sercowego. Po leczeniu w Wałczu i Krakowie, na dalszą rekonwalescencję, w ostatnich dniach maja tego roku, powrócił do klasztoru w Pile. 15 września 1963 roku, wspólnie z o. Przemysławem Knapem proboszczem obchodził uroczyście srebrny jubileusz kapłaństwa.

Od 13 września 1964 pełnił obowiązki tymczasowego przełożonego i substytuta, a od 10 maja 1965 roku do dnia śmierci 2 maja 1970 roku wykonywał sumiennie obowiązki przełożonego domu zakonnego i proboszcza parafii pw. św. Antoniego . Kierował parafią w latach kończących obchody Wielkiej Nowenny przed obchodami Tysiąclecia Chrześcijaństwa w Polsce w 1966 roku. Przeprowadził parafię przez VIII i IX rok, 1964-1965, Wielkiej Nowenny Milenijnej. Był konsekwentny w działaniu. Spowodował ufundowanie przez parafian, jako wotum za Milenium Chrześcijaństwa Polski, 2 dzwonów „ Maryja- Królowa Polski” i „św. Wojciech” które wykonane w 1966 roku w renomowanej firmie Jana Felczyńskiego z Przemyśla, konsekrowano 5 marca 1967 roku. Wprowadzał do sprawowanych nabożeństw zmiany wynikające z postanowień II Soboru Watykańskiego, m.in. nowy formularz – Mszy św. w języku polskim/czerwiec 1965/. 5 listopada 1966 wyposażył kościół parafialny w ołtarz posoborowy i zasadę odprawiania Mszy św. twarzą do wiernych.

W trosce o umocnienie parafian w wierze i ożywienie życia religijnego organizował Tygodnie Miłosierdzia, rekolekcje parafialne, odpusty, nabożeństwa przebłagalno-dziękczynne 31.12, Dni Skupienia, Tygodnie Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan, pielgrzymki na Jasną Górę. 8 grudnia 1965 roku powierzył parafię w Macierzyńską Niewolę Maryi i rozpoczął nawiedzenie Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej w rodzinach parafii. Natomiast, od 8 do 16 marca 1969 roku, odbył misje św. prowadzone przez o. redemptorystów z Gdyni. Z kościoła szkolnego św. Stanisława Kostki, po jego dostosowaniu i wybudowaniu salek katechetycznych, uczynił centrum nauczania religii dzieci ze szkół podstawowych. Ożywił w nim obecność niedzielnej Mszy św., wprowadzając jej odprawianie o godz. 8.00 dla wszystkich i o 16.00 dla młodzieży.

W ramach powinności proboszcza otaczał opieką wspólnoty modlitewne, szczególnie dbał o Róże Różańcowe i tercjarzy III Zakonu Franciszkańskiego. Realizując zalecenia Kurii Biskupiej, ze stycznia 1966 roku, podjął działania w zakresie organizacji elitarnego duszpasterstwa rodzinnego. Od września 1969 roku objął chorych regularną wizytacją miesięczną w pierwsze piątki i soboty. Pytany o swoją najważniejszą powinność wśród wielu zadań jako proboszcza wskazywał na katechizację dzieci i młodzieży, oraz zwiększenie frekwencji na Mszach św. Regularnie organizował konferencje z rodzicami. Dbał o uroczyste rozpoczęcie i zakończenie roku katechetycznego.

Jako gwardian troszczył się o wspólnotę zakonną. Regularnie organizował rekolekcje kapłańskie dla klasztoru pilskiego i innych kapucynów. Odznaczał się wielkim nabożeństwem do Matki Bożej i św. Franciszka z Asyżu.

Dbał o stan techniczny i estetykę obiektów należących do wyposażenia parafii : kościoła parafialnego św. Antoniego i kościoła szkolnego św. Stanisława Kostki, zamkniętego decyzją władz administracyjnych miasta Piły, nieczynnego od 21 września 1964 roku cmentarza parafialnego przy al. Powstańców Wielkopolskich oraz domu zakonnego. Nie miał trudności w uzyskaniu pozwoleń władz administracyjnych miasta i województwa na wykonanie wielu prac remontowo – budowlanych. W czasie wakacji 1966 roku wykonał malowanie wnętrza całego domu zakonnego, pierwszego od zamieszkania w nim kapucynów w 1960. Natomiast w 1968 roku przeprowadził pierwszy od wzniesienia świątyni parafialnej, remont elewacji zewnętrznej, wymianę wszystkich wewnętrznych rynien i naprawę dachu. W lipcu 1969 roku wyremontował także organy w kościele św. Antoniego. W kwietniu 1970 roku rozpoczął prace przy malowaniu wnętrza tego kościoła. W latach 1969 – 1970 kontynuował prace przy budowie krużganków klasztornych. Podobne prace prowadził w kościele św. Stanisława Kostki. Wyremontował w nim sale katechetyczne, wymienił instalację elektryczną i założył centralne ogrzewanie. Starał się poprawić warunki lokalowe pracujących w parafii Sióstr Serafitek, mieszkających w tzw. starej plebani przylegającej do budynku świątyni parafialnej, m.in. w 1969 założył centralne ogrzewanie. Troszczył się o stan i estetykę cmentarza parafialnego, organizował prace porządkowe przed Dniem Wszystkich Świętych.

Użyczał klasztoru na regularnie organizowane konferencje dekanatu Piła i rejonowe, 3 razy w roku dla 5-6 dekanatów. Spowodował liczny udział parafian na Mszach św., poprzedzających te konferencje, celebrowane przez księży biskupów, ordynariusza Wilhelma Plutę i sufraganów Jerzego Strobę, Ignacego Jeża i Tadeusza Werno. Przeżywał wspólnie z wiernymi wizytacje kanoniczne, m. in. przeprowadzoną w kwietniu 1967 roku przez Kurię Biskupią w Gorzowie, w maju 1967 przez Ojca Prowincjała z Krakowa oraz wizytę Generała Zakonu Ojców Kapucynów Klementyna z Vlissingen.

Współpracował z parafią św. Rodziny w Pile i parafiami w regionie. W styczniu 1966 roku poświęcił wybudowaną plebanię pilskich Salezjanów przy ul. Krzywej i odbył w niej pierwszą wizytację duszpasterską. Pomagał sąsiadom w posłudze konfesjonału, odprawianiu odpustów i głoszeniu kazań. Jego miejscem na ziemi była Piła, w niej wypełniał swoją misję 23 lata na 57, które przeżył. W 1970 roku przygotowywał obchody 25. obecności Zakonu Kapucynów na Ziemiach Zachodnich. Zmarł 2 maja, w pierwszą sobotę miesiąca, dokładnie w 25. rocznicę przybycia do Piły, pierwszego kapucyna o. Jerzego Rumaka, sprawcy osiedlenia się Zgromadzenia Ojców Kapucynów na Ziemiach Zachodnich w 1945 roku.

W historię parafii św. Antoniego wpisał się jako cierpliwy i gorliwy spowiednik, niezmordowany katecheta i niezwykle lubiany kapłan, ujmujący skromnością i prostotą. Jego uważne spojrzenie ułatwiało każdemu dokonać właściwego wyboru.

Bibliografia

Źródła:

Kronika Parafii św. Antoniego w Pile. T.1. 1945-1958; T.2. 1959-1966; T.3. 1967-1978; Wspomnienia pilskie : na XXV – lecie oo. Kapucynów w Pile/Jerzy Rumak. – Asyż : „Tipografia Porziuncola”. – 1971, s. 196

Opracowania:

Słownik polskich kapucynów, t. 2/ Jan Ludwik Gadacz.-Wrocław,1986, s. 355; Osiedlenie się kapucynów na Ziemiach Odzyskanych w r. 1945/Roland Prejs// Studia Franciszkańskie :1986, T. 2, s. 239-249; Ojcowie kapucyni w diecezji gorzowskiej/Roland Prejs//Księga pamiątkowa 50-lecia organizacji Kościoła Katolickiego na Ziemi Lubuskiej, Pomorzu Zachodnim i Północnym (1945-1995)/Red. Paweł Socha, Z. Lec.- Zielona Góra – Gorzów Wlkp 1998, s. 487-502; Historia naszej parafii : Parafia pw. św. Antoniego w latach 1945 – 1963/Maciej Sarnowski// Głos św. Antoniego.-2004, nr (13) październik, s. 6 – 7 : il.; Historia naszej parafii : Parafia pw. św. Antoniego w latach 1964 – 1975/Tenże, op.cit, 2004, nr (14) grudzień,, s.14-17 : il.; Kościół św. Antoniego w Pile : przewodnik/Patryk Remigiusz Jankiewicz.-Piła, 2009, s. 39-57, 66-67; Jubileusz 75–lecia konsekracji kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krzyżu Wlkp//. www.krzyz.sds.pl/jubileusz75.pdf : dostęp 27.04.2019; Lipa – Matki Bożej Częstochowskiej//www. diecezjasandomierska.pl/lipa-matki-bozej-czestochowskiej : dostęp 16.04.2019; Parafia pw. św. Antoniego z Padwy. Klasztor Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów//www.pila.kapucyni.pl : dostęp 16.04.2019; Franciszkanie na Pomorzu/Grzegorz Wejman//www.dobra.franciszkanie.pl : dostęp 12.05.2019

Opracowała Maria Bochan