1905-1993, salezjanin, pierwszy proboszcz kościoła pw. Świętej Rodziny w Pile

Urodził się 23 lipca 1905 roku w Brzezinach Nowych w pow. kozienickim. Syn Piotra i Anny z Wieczorków. Po ukończeniu gimnazjum w Oświęcimiu wstąpił do Zgromadzenia Salezjańskiego. Nowicjat odbył w Czerwińsku w latach 1927-1928, tam tez złożył 24 lipca 1928 r. pierwsze śluby. Drugie śluby złożył w Płocku w 1931 r., zaś śluby wieczyste w Sokołowie w 1934 r. W latach 1934 – 1938 odbył studia teologiczne w Krakowie , zakończone ślubami kapłańskimi. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk ks. biskupa Stanisława Rosponda 29 maja 1938 r. W tym też roku został skierowany do Wilna, gdzie rozpoczął pracę duszpasterska jako kierownik Oratorium i prefekt szkolny. Następnie już w czasie wojny pracował jako wikary w Ławaryszkach i Duksztach Pijarskich, gdzie pracował do 1945 r. Po opuszczeniu Wileńszczyzny przez rok pracował w Łodzi, Aleksandrowie Kujawskim oraz Moszczy, pełniąc rolę kapelana SS. Niepokalanek.

W marcu 1946 r. przybył do Piły, gdzie podjął prace proboszcza w kościele pod wezwaniem Świętej Rodziny. Do tej pory parafia była prowadzona przez ojców kapucynów. W swojej pracy, oprócz spełniania podstawowych obowiązków (chrzty, śluby, pogrzeby, przygotowania do sakramentów), prowadził katechezę dzieci i młodzieży. W tym okresie wzrosła znacznie liczba wiernych przybywających do Piły z całej Polski. Ksiądz Józef Wróbel objął także opieką kościoły w Motylewie, Ługach Ujskich, Stobnie, Pokrzywnicy i Kotuniu, gdzie założył kaplicę. Najtrudniejszą sprawą był remont kościoła parafialnego po zniszczeniach wojennych. Dzięki niemu podjęto remont dachu, wież, fasady, schodów oraz wykonano tynki w nawach bocznych. Wszystkie te prace nadzorował osobiście, gdyż dopiero w 1949 r. przybyli dwaj księża wikariusze. Musiał także zadbać o wyposażenie w meble budynku domu parafialnego przy spalonym kościele Świętych Janów. Mimo tych trudności opiekował się powstałym Żywym Różańcem oraz chórem parafialnym.
Głośnym echem wśród mieszkańców Piły odbiła się manifestacja trzeciomajowa 1946 roku. Około 4 tys. mieszkańców miasta wśród śpiewów i okrzyków antykomunistycznych przemaszerowało ulicami Piły. Po tych wydarzeniach Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Pile wezwał na przesłuchanie księdza Józefa Wróbla, gdzie próbowano go zastraszyć , a nawet grożono mu śmiercią. Od tego czasu aż do opuszczenia Piły był proboszcz Wróbel inwigilowany i straszony przez agentów UB.
29 października 1947 roku gościł w parafii Prymasa Polski ks. kardynała Augusta Hlonda, który przybył do Piły na jedną noc w drodze na uroczystości w Zakrzewie.

19 stycznia 1949 r. został ksiądz Józef Wróbel skierowany do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sypniewie koło Wałcza, gdzie sprawował funkcje proboszcza do 19 sierpnia 1961 r. Następne dwa lata przebywał, za zgoda przełożonych, u brata, lecząc nadwątlone zdrowie. Od końca 1962 r. do 1978 r. pracował jako kapelan i spowiednik w miejscowościach podwarszawskich : Chotomów , Chylicach, Zielonem i Kawęczynie.
W 1969 r. podczas uroczystej konsekracji kościoła Świętej Rodziny przybył do Piły jako gość honorowy. Od 1979 r. zamieszkał w Aleksandrowie Kujawskim jako rezydent i spowiednik. 22 marca 1988 roku obchodził, w kościele Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Aleksandrowie Kujawskim, jubileusz 50. święceń kapłańskich.
Zmarł na atak serca 21 stycznia 1993 r. podczas wizyty u rodziny w Miechowie. Zmarł w 84 roku życia, 65 r. ślubów zakonnych i 55 r. kapłaństwa. Pochowany został w Aleksandrowie Kujawskim.

Bibliografia

Źródła:
Archiwum Inspektorii Salezjańskiej im. św. Wojciecha w Pile, teczka akt personalnych ks. Józefa Wróbla.

Opracował Marek Fijałkowski