Urodził się 30 października 1912 roku w Borkach Wielkich woj. Tarnopol, zm. 16 kwietnia 2002 roku w Pile.
Pochowany na cmentarzu komunalnym w Pile, kwatera 6/B rząd 1 grób 16.
Żołnierz zawodowy, pułkownik, przyjaciel młodzieży. Zawsze powtarzał „ żołnierz tkwi w moim całym organizmie”. W życiu kierował się przysięgą „Ojczyzno moja – przysięgam, że będę Tobie służył do ostatniego dnia mojego życia”.
Syn Franciszka, pracownika PKP. Najmłodszy z rodzeństwa. Absolwent gimnazjum w. Tarnopolu. Związek małżeński z Antoniną Polamarczuk (1920 -1989), zawarł w 1935.
Syn Franciszka, pracownika PKP. Najmłodszy z rodzeństwa. Absolwent gimnazjum w. Tarnopolu. Związek małżeński z Antoniną Polamarczuk (1920 -1989), zawarł w 1935.
W kampanii wrześniowej 1939 roku, jako dowódca plutonu CKM, walczył ze swoim 54 pułkiem strzelców kresowych na linii Starachowice – Kielce. Aresztowany przez NKWD we Lwowie, został zesłany do pracy w kopalni rudy żelaza na Uralu w Krzywym Rogu, a potem wywieziony na roboty, pracował jako robotnik przy budowach dróg i mostów, na północy w rejonie Archangielska.
Choroba malarii uniemożliwiła mu zaciągnięcie się, w 1941-1942, do formowanej w ZSRR, Armii Polskiej przez generała Władysława Andersa. W Armii tej walczył jego brat Józef.
Szansą walki o polskość było dla niego wstąpienie w 1943 roku w szeregi I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki w Sielcach nad Oką. Najpierw skierowany został do plutonu CKM-ów, później pełnił służbę łącznika dowódcy generała Zygmunta Berlinga. Następnie w marcu 1944 roku ukończył w stopniu podporucznika, Oficerską Szkołę Piechoty w Riazaniu. Kolejno służył w 7 kompanii CKM-ów I Dywizji Piechoty, później jako oficer łącznikowym w Sumach w I Armii Wojska Polskiego i powstającej II Armii. W lipcu 1944 roku skierowany do 3 Dywizji Piechoty im. Romualda Traugutta, walczył o Warszawę, Bydgoszcz, Wał Pomorski i Kołobrzeg.
W kwietniu 1945 oddelegowany do przyfrontowej Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 w Lublinie, pracuje jako wykładowca taktyki. Później wraz ze zmieniającą swoje miejsce, Oficerską Szkoła Samochodową, służy w Bydgoszczy, Włochach pod Warszawą, Koszalinie i Golęcinie k/Poznania.
Do Piły kapitan Michał Zioła, wykładowca taktyki w Oficerskiej Szkole Samochodowej, przybywa w 1948 roku. Jednocześnie w tym początkowym okresie, w latach 1948 – 1958, jest pierwszym polskim komendantem garnizonu pilskiego. Później pełni różne inne funkcje. Przyczynia się do wyszkolenia i wychowania pokoleń młodej kadry oficerskiej Ludowego Wojska Polskiego.
Stopniowo awansuje do stopnia pułkownika. Nigdy nie należy do partii i zawsze podkreśla , że jest człowiekiem wierzącym i praktykującym. W 1968 roku, po 20 latach służby w Pile przechodzi na emeryturę.
Uczestniczy w wielu przedsięwzięciach mieszkańców służących rozwojowi miasta.
Pasją jego życia jest praca z młodzieżą, którą stara się nauczyć szacunku dla żołnierzy, weteranów różnych broni i wszystkich frontów II wojny światowej.
Na wniosek Towarzystwa Miłośników Miasta Piły, wpisany w 1995 roku do Księgi Pamiątkowej Miasta Piły. Jest też ojcem chrzestnym sztandaru Centrum Szkolenia Czołgowo-Samochodowego w Pile.
Na wniosek Towarzystwa Miłośników Miasta Piły, wpisany w 1995 roku do Księgi Pamiątkowej Miasta Piły. Jest też ojcem chrzestnym sztandaru Centrum Szkolenia Czołgowo-Samochodowego w Pile.
Bibliografia :
Źródła:
Archiwum Towarzystwa Miłośników Miasta Piły : karta, Płk Michał Zioła/Tadeusz Jarzębowicz Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 20 grudnia 1946 r.//Monitor Polski.- 1947, nr 25, poz. 151 Uchwała Nr XXXV/436/05Rady Miasta Piły z dnia 28 czerwca 2005 roku w sprawie nadania nowych nazw ulic i rond w Pile.
Opracowania:
Jestem dumny z tego, że służyłem w Ludowym Wojsku Polskim/Michał Zioła, rozm. Bolesław B. Baranowski//Tygodnik Pilski.- 1999, nr 32, s. III – IV; Patroni pilskich ulic : pułkownik Michał Zioła//www.faktypilskie.pl/pila ; dostęp 03.12.2015.
Opracowała Maria Bochan
14 lipca 1998, rozmawiają : Maria Bochan, Tadeusz Jarzębowicz, Jan Miałszygrosz