Ur. 9 października 1934 r. w Bogdanowie w powiecie Oborniki Wielkopolskie, zm. 1 lutego 2010 r. w Pile. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Pile, sektor 8 E, rząd 26, grób 3.
Nauczyciel, sportowiec i działacz społeczny.
Syn Wojciecha Jasnosza (1889-1972) i Marii Armatys (1897-1963), mieszkańców ziemi tarnowskiej, którzy związek małżeński zawarli w styczniu 1921. Wcześniej, ojciec w latach 1909 – 1919 przebywał „za chlebem” w Ameryce. W 1922 rodzice Stefana kupili poniemieckie gospodarstwo rolne w Wielkopolsce, we wsi Bogdanowo koło Obornik Wielkopolskich. W okresie II Rzeczypospolitej ojciec był działaczem Polskiego Stronnictwa Ludowego. W chwili wybuchu II wojny światowej pierwszym transportem z Ziemi Obornickiej zostali wysiedleni do Tarnowa w Generalnym Gubernatorstwie.
Był najmłodszym dzieckiem Marii i Wojciecha. Miał siedmioro rodzeństwa. Bracia : Stanisław (1921-1988) dr archeologii, Franciszek (1923-1986) mgr inżynier rolnik, Antoni (1924 – ) rolnik; siostry : Alojza (1926-2017) nauczycielka, Wilhelmina (1928-1993) ekonomistka , Maria Wacława(1929- 2022 ) bibliotekarka , Aleksandra ( 1931 – ) farmaceutka.
Okres okupacji spędził w Tarnowie (Generalne Gubernatorswo). W 1941 rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Po II wojnie światowej i powrocie rodziny do Bogdanowa, od września 1948 r. do czerwca 1952 r. kontynuował naukę w szkole podstawowej i średniej w Obornikach Wielkopolskich. Po zdaniu matury studiował w latach 1952-1955 w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Poznaniu. W styczniu 1963 roku uzyskał tytuł magistra w macierzystej uczelni. Później systematycznie podnosił swoje kwalifikacje. W 1978 r. ukończył studia podyplomowe w zakresie przysposobienia obronnego w Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Raciborzu. W październiku 1985 r. Główna Komisja Kwalifikacyjna nadała mu prawa wizytatora w zakresie przysposobienia obronnego. Posiadał także uprawnienia do prowadzenia zajęć w zakresie piłki ręcznej.
Pierwszą pracę ( z nakazu) podjął w Technikum Leśnym w Margoninie, 1 lipca 1955 r. Był nauczycielem wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego do 31 sierpnia 1957 r. Prowadził także zajęcia w Szkolnym Kole Sportowym. Od 1 września 1957 r. do 31 sierpnia 1963 r. pracował w Liceum Ogólnokształcącym w Obornikach Wielkopolskich jako nauczyciel wychowania fizycznego i przysposobienia obronnego. Był pierwszym w historii szkoły nauczycielem wychowania fizycznego z wyższym wykształceniem.
Od 1 września 1963 r. do 31 sierpnia 1964 r. uczył wychowania fizycznego w Szkole Podstawowej nr 5 w Pile. Od 1 września 1964 r. do 31 sierpnia 1966 r., w ramach okresowej służby wojskowej, prowadził zajęcia wychowania fizycznego dla podchorążych Oficerskiej Szkoły Samochodowej im. Aleksandra Waszkiewicza w Pile. Służbę wojskową zakończył w stopniu podporucznika. Kolejne awanse otrzymał : w październiku 1967r. na stopień porucznika, w październiku 1973 r. na stopień kapitana, a w październiku 1983 r. na stopień majora korpusu oficerów piechoty Wojska Polskiego.
Po odbyciu służby wojskowej, od 1 września 1966 r. do 31 sierpnia 1992 r. tj. do dnia przejścia na emeryturę pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego i przysposobienia obronnego w Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej – Curie w Pile. Prowadził w tej szkole wzorcową pracownię przysposobienia obronnego. Opracował plan dydaktyczny do nauczania przedmiotu przysposobienia obronnego dla wszystkich typów szkół i dla wszystkich klas. 1 maja 1972 r. otrzymał tytuł nauczyciela mianowanego, a 1 września 1972 r. tytuł profesora szkół średnich.
Jako specjalista wysokiej klasy przez wiele lat w Jastrowiu, w okresie wakacji letnich, prowadził dla młodzieży cieszące się wielkim zainteresowaniem, obozy przysposobienia obronnego połączone z nauką jazdy, Od października 1973 r. pełnił funkcję wizytatora metodyka przedmiotowego ds. wychowania fizycznego, sportu i turystyki. Od 1980 r. został wizytatorem placówek oświatowo – wychowawczych w zakresie przysposobienia obronnego rejonu południowego województwa pilskiego, będąc nadal nauczycielem LO w Pile.
Jego przygoda z amatorską piłką nożną rozpoczęła się w 1950 r., będąc uczniem X klasy. Do gry namówiony został przez kolegę Leszka Waligórskiego. Pierwsze kroki stawiał pod okiem Czesława Wasilewskiego zawodnika Sparty Oborniki. W latach 1951-1963 był jednym z najlepszych zawodników tego klubu. Grał na pozycjach rozgrywającego (pomocnika) i napastnika. Przez okres studiów w Poznaniu (1952-1955) i pracy w Margoninie (1955 – 1957) regularnie dojeżdżał na mecze Sparty Oborniki. W latach 1956-1962 był kapitanem zespołu. Wówczas drużyna Sparty, we wrześniu 1960 r., awansowała po raz pierwszy w historii klubu do III ligi. Jako zawodnik zdobył kilkadziesiąt bramek. W okresie przygotowań do sezonu pomagał trenerowi Bolesławowi Zawieji prowadząc zajęcia motoryczno – kondycyjne. Niekonfliktowy, o wielkiej kulturze osobistej, był niezwykle lubiany przez kolegów. Przez dziennikarzy prasy poznańskiej ( „Gazeta Poznańska” i „Express Poznański”) uznany został za zdolnego i niezwykle aktywnego zawodnika.
Przez 7 lat prowadził niezwykle skrupulatnie zeszyt w którym zapisywał historię zespołu Sparty Oborniki w latach 1956 – 1963. Te jego notatki zawierające informacje o zawodnikach, drużynach i wynikach sezonu pozwoliły odtworzyć historię klubu tamtych lat przy opracowaniu monografii zespołu wydanej w roku 85 – lecia Sparty
Mieszkając od 1963 r. w Pile związał się ze sportem w mieście. Był współorganizatorem wielu imprez miejskich i wojewódzkich sportowo – rekreacyjnych. Współpracował z Zarządem Wojewódzkim Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej. Był w czerwcu 1970 r. członkiem założycielem ogniska TKKF „Piast”, działającego przy Pilskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. W latach 1971 – 1981 pełnił funkcję I Zastępcy Prezesa. W kolejnych kadencjach : 1985 -1990, 1991-1995, a dalej do 2010 był prezesem Ogniska. Za jego „rządów” poszerzało swoją ofertę prowadząc wiele stałych sekcji adresowanych do dzieci, młodzieży i dorosłych, m.in.. akido, aerobik, brydż sportowy, karate, piłka siatkowa dla kobiet i mężczyzn, piłka koszykowa, piłka nożna, strzelectwo, szachy, tenis stołowy i tenis ziemny. Zwiększyła się także liczba członków, np. w 1987 r. liczyło 450 członków. Było organizatorem wielu imprez miejskich i regionalnych : turniejów, mistrzostw, konkursów, zawodów, rozgrywek, a członkowie Ogniska uczestniczyli w imprezach ogólnokrajowych i wojewódzkich.
Stefan Jasnosz cenił działalność, inicjatywę i bezinteresowność każdego działacza. Rozumiał konieczność systematycznego doskonalenia ich umiejętności instruktorskich na kursach i szkoleniach i nabywania uprawnień sędziowskich. Szczególną wagę przywiązywał do rozwoju sekcji piłki nożnej wśród dzieci. Za jego prezesury klub zdobył wiele pucharów i dyplomów za aktywną działalność dla społeczności lokalnej oraz udział i zwycięstwo w wielu rozgrywkach. Za swój największy sukces uznawał zajęcie przez Ognisko „Piast, I miejsca w 1980 r. w ogólnopolskim konkursie „Piłka nożna na naszym osiedlu”. W 1985 r. „Piast” wyróżniony został medalem „Za zasługi w rozwoju miasta Piły” nadanym przez Miejską Radę Narodową, a w 1992 r. za całokształt działalności – Dyplomem Wojewody Pilskiego.
Związek małżeński z Ewą Siwek zawarł w kwietniu 1963. Żona Ewa (1943- ) mgr pedagogiki w zakresie pracy kulturalno – oświatowej. Od 15 sierpnia 1963 r. do 30 czerwca 1973 r. pracowała jako nauczyciel wychowania plastycznego i zajęć technicznych w szkołach podstawowych Piły, nr 3, 9, 8. Dodatkowo od 1 września 1967 r. do 30 czerwca 1973 r. pracowała w świetlicy osiedlowej Pilskiej Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko – Własnościowej. Od 1 lipca 1973 r. do 31 sierpnia 2000 r. była kierownikiem działu społeczno – wychowawczego Pilskiej Spółdzielni. W 1982 r. należała do grona inicjatorów – założycieli Towarzystwa Miłośników Miasta Piły. Kierowała zespołem ds. pierwszych osadników. Organizowała imprezy i spotkania, uczestniczyła w pracach jury konkursu „Najpiękniejszy balkon i ogródek przydomowy Piły”. Uhonorowana została w 2015 r., godnością, Członka Honorowego Towarzystwa Miłośników Miasta Piły.
Ojciec Doroty( 1964- ) i Grażyny( 1967- ), które po ukończeniu studiów wyższych mieszkają i pracują w Pile.
Odznaczenia i wyróżnienia : Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski 1985, Złoty Krzyż Zasługi 1976, Medal Komisji Edukacji Narodowej 1983; Złota (1990), Srebrna (1985) i Brązowa (1979) Odznaka „ Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”, Honorowa Srebrna Odznaka Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej 1979, Złota Odznaka Honorowa Polskiego Związku Piłki Nożnej 1984, Złoty (1988), Srebrny (1980) i Brązowy (1976) Medal „ Za zasługi dla obronności kraju, Brązowy Medal „Za zasługi dla Ligi Obrony Kraju” 1984, Złota (1972) i Srebrna (1971) Odznaka „Zasłużony Działacz Ligi Obrony Kraju”, wyróżnienie „Honorowy Dysk” 1972, Brązowa Odznaka Honorowa Ludowych Zespołów Sportowych 1981
Medal „Za wybitne zasługi w rozwoju oświaty województwa pilskiego” 1982, Odznaka Honorowa „Za zasługi w rozwoju Piły 1977, Medal Pamiątkowy Rady Pedagogicznej Liceum Ogólnokształcącego w Pile za wybitne osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej 1989
Uhonorowany godnością „Wybitnego Działacza” przez Wielkopolskie Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej 2007 i Medalem 50-Lecia „Za zasługi” przez Zarząd Główny TKKF 2007. Wyróżniony wieloma medalami pamiątkowymi przez „ Spartę Oborniki, tytułem „Złota Jedynka” przez Burmistrza Miasta i Gminy w Obornikach 2001, laureat Plebiscytu Ziemi Obornickiej, I w 1994 r. i VI w 1999 r.
Hobby : szachy i praca na działce.
Stefan Jasnosz był człowiekiem nadzwyczaj skromnym, taktownym i niezwykle koleżeńskim. Szanował każdego. Największą wartością i najważniejszym obowiązkiem dla niego, było dobro rodziny.
Bibliografia
Źródła
Archiwum Ewy Jasnosz
Wspomnienia/Stefan Jasnosz//Sprawozdanie ze spotkania członków Klubu Absolwentów i Przyjaciół Szkół Leśnych w Margoninie w dniach 20-22 sierpnia 2007 r. – Podanin, 2007, s. 80-81.
Kronika Klubu Sportowego „Sparta” w Obornikach. Fragmenty II-go tomu : Sylwetka Stefana Jasnosza/Katarzyna Adamczak. – Oborniki.- album, 35 kart
Opracowania
100 lat Sparty Oborniki. Historia piłki nożnej/ Krzysztof Nowacki// Obornickie Zeszyty Historyczno – Kulturalne. – 21/2022, s. 40, 53 -57, 61 – 85, 93, 122, 157, 332 – 334 : il.
Działalność społeczno-wychowawcza Pilskiej Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko-Własnościowej w latach 1962-1998/Ewa Jasnosz.- Piła : PSML-W, 2000.- s.24-26.
Działalność Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej Ogniska „Piast” w latach 1970 – 1995/Ewa Jasnosz. Piła : PSML-W, 1995. – 20 s.
Opracowała Maria Bochan